Dus met de bus

temperatuur: graadje of 28

hotel: Doubletree

Kilometers gereden = 0

Na een uitstekende nachtrust ( alhoewel; wakker gebeld worden door Nuon voor je meterstanden is wat minder) gaan we voor een lekker ontbijt. Normaal krijg ik nauwelijks de kwark weg op ochtend en nu blijf ik heerlijke dingen proeven.

We gaan op pad naar de hop-on/hop off bus om ergens uit te stappen waar we dat nog niet gedaan hebben. Voor Kensington Market is het te warm dus we stappen uit bij het Distillery district. De naam zegt het al dus we zoeken een terrasje op dat er aantrekkelijk uitziet. Dat wordt Pure Spirits. We kiezen voor een luchtig vissoepje en een glas goede wijn en voor mij natuurlijk de Pineapplejuice.

Terug bij punt 1 met de bus stappen we uit en ga ik nog een rondje maken langs wat winkels. Mams blijft lekker op een bankje zitten bij de waterfontein. Genoeg mensen te kijken. Om een uur of zeven heb ik het wel gezien en gaan we eten bij Joey. Tenminste dat is het plan. De wachttijd bedraagt 20 min tot een half uur. Wachten is sneller vaak dan over twintig minuten terugkomen. Dus geven we ons neer op het bankje bij de ingang. Er zijn nog best wel wat voor ons. Dat zijn wel grotere groepen waardoor we snel aan de beurt zijn. Das mooi. Het eten is echt heel goed. In tijden niet zo' lekkere steak gehad. Het is een trendy restaurant en ober Randal voorziet ons van de nodige info op een humoristische manier. Ik houd er van.

Met ons buikje rondgegeten ( lekker maar niet teveel) wandelen we naar het hotel. Mams heeft zich kranig geweerd vandaag. Het lopen gaat steeds beter. We lachen nog even na over de Bailey's under the rocks ipv on the rocks. ( de foto verklaart alles) en over het feit dat mams de zonnebril eerst ophield. Ober Randal dacht al dat ze een " Moviestar" was hahaha. Het nemen van een foto was daardoor niet eenvoudig. Enigszins geïrriteerd over het geklaag, te donker, te veel arm etc was het met zonnebril ook lastig foto's nemen. Ik schiet er eentje en klaar is Tine. Maar nee door mijn (te) kritische blik en de donkere ruimte lukt het maar niet. Na het switchen van bril ging dat een stuk beter en is het klusje geklaard. Zo kwam het toch nog goed die dag.

We wachten voor een stoplicht en horen muziek uit de speakers van een auto knallen.Het is een nummer van Kensington. Dus Jelly..... dat is hier ook doorgekomen. Moe maar voldaan ploffen we op bed. Morgen wacht ons een dag met vast een heerlijk ontbijt en een trip naar de Niagara Falls. Dan komt er ook een foto van onze stoere bak.